B- Czytajcie książeczki lub słuchajcie bajek o tym jak jest w żłobku. Rozmawiajcie o tym, jak wygląda dzień, co robią dzieci, co robi Pani- Ciocia

C- Pozwalaj dziecku na samodzielną zabawę. Niech kilka razy w ciągu dnia, przez chwilkę zajmie się sobą, wymyśli dla siebie zajęcie. Może też bawić się z innym maluchem czy rodzeństwem bez ingerencji rodziców. Ty w tym czasie możesz przygotować obiad, coś posprzątać czy usiąść i napić się herbaty. Gdy dziecko pójdzie do żłobka, będzie mu łatwiej odnaleźć się wśród grupy dzieci. Ogranicz noszenie dziecka na rękach, staraj się uczyć dziecko spożywania posiłków lub karmienia przy stole, ucz samodzielnego zasypiania w ciągu dnia.

D- Wcześniej poznajcie drogę z domu do żłobka- dobry pomysł na spacer, jeśli mieszkacie w okolicy.

E- Nie zostawiaj dziecka od razu np. na 7 godzin.

F- Nie mów dziecku, że wrócisz za chwilę, gdy tak na prawdę wracasz za kilka godzin.

G- Staraj się nie spóźniać, aby nie zawieść zaufania dziecka. Jeżeli wiesz, że możesz być dużo później, zadzwoń do żłobka i o tym uprzedź.

H- Dziecko w pierwszych dniach będzie płakało, ale gdy zrozumie, że mama czy tata zawsze po nie wracają, przestanie się bać. Na to jednak potrzeba czasu.

* Ważne jest Twoje nastawienie do całej sytuacji. Przy dziecku jednak staraj się mówić o żłobku z uśmiechem, zachęcająco. Dziecko od pierwszych dni odczytuje nastrój rodziców, Twoje negatywne nastawienie i strach szybko mu się udzieli. Żłobek ma być tym, co atrakcyjne, ciekawe, gdzie są miłe Panie i dzieci, inne zabawki- dziecko inaczej spędza czas.

!!! Żłobek to dla dziecka szansa na rozwój i samodzielność.

Staraj się utrzymać w domu jak najwięcej żłobkowych rytuałów. Jeśli dziecko myje w żłobku rączki po posiłku, samo je przy stole lub siada na nocnik, róbcie tak też w domu. Dom i żłobek to nie będą dwa odrębne światy, ale wspierające się wzajemnie miejsca, które pozwolą dziecku spokojnie iść naprzód, rozwijać się.

** Każde z dzieci adaptuje się w swoim indywidualnym czasie. Jednym wystarczy tydzień, innym miesiąc. Maluch potrzebuje często dłuższej chwili, aby zaufać rodzicowi, że zawsze po nie wróci, a Paniom i dzieciom, że będą się bawić i nie stanie mu się nic złego. Wiedząc o tym, nie będziemy zaskoczeni początkowymi reakcjami dziecka i będzie nam łatwiej to przetrwać. Rodzice po jakimś czasie przekonują się, że dzieci bawią się dobrze.